Osama czy Obama? Who cares!

Pewnie zastanawiacie się jak to się stało, że żyję po ostatniej wyprawie misyjnej? To zasługa pana Leszka. Na widok mojej rozgrzanej do czerwoności twarzy rzucił się do gardła, wypruł flaki i poćwiartował ciało mojego pseudoochroniarza. Uroczy ślimak. Szcześliwie wróciłam do Ojczyzny, w której czekało na mnie mnóstwo pracy. Kochani, wiecie nie od dziś, że bezpretensjonalna ze mnie jednostka. Nie lubię szczycić się na forum publicznym swymi osiągnięciami, dokonaniami. Wiem jednak, że bez wiedzy na mój temat, nie poradzilibyście sobie z własnymi emocjami w tym, jak nazwał go niegdyś były minister sportu i turystyki - Mirosław Drzewiecki, "dzikim kraju".  Tak krótko pracuję w zawodzie reportera, a propozycje już sypią się jak z rękawa. Nie sposób ich wszystkich wymienić. Zdradzę tylko, że zarząd jednej z ogólnopolskich rozgłośni radiowych wysunął propozycję prowadzenia dużej imprezy muzycznej. Niestety napięty grafik tv lokalnej, w której mam przyjemność pracować wykluczył moje uczestnictwo. Taka też jest oficjalna wersja, tę mniej oficjalną poznacie w swoim czasie. Organizatorzy wspomnianego przedsięwzięcia musieli zatem radzić sobie bez mojej pomocy. Z jakim efektem? 

 

Właśnie wspólnie z Czesławem i Panem Leszkiem mamy okazję oglądania tejże celebryckiej ceremonii. I to za nasze pieniądze! Pieniądze z abonamentu, którego nawiasem mówiąc nie płacę! Co tu dużo pisać: światła, uśmiechnięte buzie prowadzących, dużo muzyki na żywo (w większości przypadków, umówmy się). Kto mnie zastąpił? Nie jedna, a trzy i pół osoby mniej lub bardziej korespondujące z formułą music showu. Było poprawnie, poprawnie, że aż nudno. Impreza udana pod względem technicznym, gorzej z merytoryką, a dokładniej merytorycznymi wpadkami. Taką wpadkę zaliczyła wręczająca jedną z kilkunastu statuetek Edyta Herbuś. W trakcie otwierania koperty z nazwiskiem zwycięzcy tancerka, aktorka, prezenterka? Nieważne...pani Edyta ochoczo zawołała: "szkoda, że Osama już wyjechał!" Nie wierzyłam własnym bębenkom. Na szczęście w okamgnieniu przyszło opamiętanie, ale niesmak pozostał. Miejmy nadzieje, że prezydent USA w tym czasie nie miał dostępu do odbiornika telewizyjnego z polskimi kanałami. Inaczej marzenie naszych władz o zniesionych wizach turystycznych nigdy się nie ziści. Oglądając wtopę Edyty Herbuś miała wrażenie, że widzę gwiazdy i za chwilę wylecę w kosmos... z zażenowania. Czy przed wyjściem na scenę nie została aby dotknięta jakimś meteorytem w głowę?